Ngayon kapa naduwag! binuksan ko ang limang bag na pinagkukublihan ng limpak-limpak na pera. “kilala mo iyang ulol na iyan! Ganid yang pu€f@#nang yan e! Sigurado ako na lalamangan lang tayo sa hatian niyan!”
“pare, kung gusto mong umasenso, utak ang gamitin mo! Huwag puso!” hindi magkamayaw ang mga kamay ko sa pagbilang ng mga salapi. Sinasabayan pa ng pagning-ning ng aking mga mata. “sa dami nito, mamumuhay hari tayo pare!”
Hinarapan ko siya para pakita ang mga perang nakulimbat namin. Sabik na pag-usapan
Ang tungkol sa pagpapartihan naming dalawa.
“tayo?” usal niya, kasabay sa pagtutok sa mukha ko ng kwarenta’y-singko. “pasensiya na
Tol, pero tama ka. Simula ngayon, utak na ang gagamitin ko.”
Simbolismo – Ang kwarenta’y-singko ay simbolo ng kapangyarihan at karahasan, ginagamit ito bilang sandata para kontrolin ang sitwasyon at ipakita ang labis na kasakiman ng mga tauhan. Ang perang limpak-limpak ay kumakatawan sa kanilang matinding pagnanasa sa kayamanan, ngunit nauuwi ito sa pagkakanulo at sakim na motibo.
Estilo – Ang estilo ng pagkakasulat ay diretso at matapang, nagpapakita ng madilim na tono na angkop sa tema ng pagtataksil at sakim na hangarin. Ginamit din ang balbal na wika at mga pagmumura upang magbigay-diin sa kabagsikan at kawalan ng moralidad ng mga tauhan.
Tayutay – Isang halimbawa ng tayutay dito ay ang pagmamalabis o hyperbole sa linya, “mamumuhay hari tayo,” na nagpapakita ng matinding ambisyon ng mga tauhan na para bang magiging makapangyarihan sila dahil sa pera. Ang pagning-ning ng mga mata habang nagbibilang ng pera ay isa ring metapora ng labis na pagnanasa.
Teoryang Pampanitikan – Angkop na gamitin ang Teoryang Realismo dahil ipinapakita nito ang makatotohanang paglalarawan ng mga tauhan na sakim at mapang-abuso, mga realidad ng mundo ng krimen at pagtataksil sa layunin ng sariling interes.
No comments:
Post a Comment