Bilanggo na Nagbago at Nakalaya
Sa likod ng rehas, siya’y napagod,
Ang mga araw na puno ng pagluha’t sakit.
Ngunit sa paggawa, siya’y muling nagbago,
Kalayaan sa puso, unti-unting sumik.
Sa bawat hakbang, siya’y natutong magpatawad,
Ang pagkatalo ay naging lakas, hindi na galit.
Ang bilanggo'y muling tumayo at lumaya,
Sa sipag at gawa, nakamtan ang tunay na kalayaan.
Hindi sa pader ang kanyang nakita,
Kundi sa gawa, sa bawat pag-asa.
Ang bilanggo’y hindi na bihag ng dilim,
Sa paggawa, nakalaya, at mulin
g nagningning.
No comments:
Post a Comment