Pagkakaisa sa Barangay San Isidro
Sa bayan ng San Isidro, kilala ang mga tao sa kanilang pagkakaisa at malasakit sa isa’t isa. Isang araw, sinalanta ng malakas na bagyo ang bayan. Maraming bahay ang nasira, at ang mga pananim ay nalubog sa baha. Sa kabila ng kalamidad, nagtipon ang mga mamamayan upang magtulungan. Ang mga kabataan ay nagtulong-tulong sa paglilinis ng lansangan, habang ang mga matatanda ay nagluto ng pagkain para sa lahat. Ang mga mangingisda ay nagbigay ng kanilang huling huli upang ipamahagi sa mga nangangailangan. Hindi inalintana ng bawat isa ang hirap dahil alam nilang mas malakas sila kung magtutulungan.
Habang unti-unting bumabangon ang bayan, lalo pang tumibay ang samahan ng mga tao. Nagkaroon ng sama-samang pagtatanim sa bukirin upang muling itayo ang kabuhayan. Ang mga karpintero at mason ay nagtulong-tulong upang ayusin ang mga nasirang bahay. Nag-organisa rin ang kababaihan ng libreng pag-aaral para sa mga bata upang hindi sila maiwanan sa kanilang pag-aaral. Dumating ang tulong mula sa ibang bayan, ngunit higit pa rito, ipinakita ng mga taga-San Isidro ang diwa ng pagkakaisa. Sa bawat araw na lumipas, kitang-kita ang pagsusumikap ng bawat isa na bumangon mula sa hirap.
Sa huli, naging simbolo ng bayan ng San Isidro ang pagkakaisa. Ang dating sugatang bayan ay muling bumangon, mas malakas at mas matatag. Ang pagkakaibigan at pagmamahalan ng bawat isa ang nagsilbing pundasyon ng kanilang tagumpay. Dahil dito, hindi lamang nila naiahon ang kanilang kabuhayan, kundi naipamana rin ang aral ng pagkakaisa sa susunod na henerasyon. Sa San Isidro, naging totoo ang kasabihang, "Sa pagkakaisa, may tagumpay."
No comments:
Post a Comment