Liwanag ng Pangarap

 

     Sa tahimik at simpleng baryo ng San Isidro, tanyag ang mag-asawang sina Jay-ar at Jonna dahil sa kanilang kabutihan at handang pagtulong sa kapwa. Labinglimang taon na silang kasal, at kahit maayos ang kanilang buhay, may isang bagay na matagal na nilang pinapangarap—ang magkaroon ng anak.

       Ayon sa doktor, may kondisyon si Jonna na nagiging hadlang upang siya’y magdalang-tao. Sa una’y tinanggap nila ito nang may pananampalataya, ngunit habang tumatagal, hindi maitatago ang lungkot na nadarama nila. Kapag nakikita ni Jonna ang mga magulang na masayang naglalaro kasama ang kanilang mga anak, hindi niya maiwasang maiyak. Si Jay-ar, kahit nasasaktan din, ay pilit na itinatago ang nararamdamang hinanakit upang maging sandigan ni Jonna sa kabila ng kanilang sitwasyon.

       Gabi-gabi silang sabay nananalangin. “Panginoon, tanggap po namin ang lahat ng plano ninyo. Ngunit kung maaari, bigyan Niyo kami ng pagkakataong maging magulang,” palagi nilang dalangin. Kahit walang katiyakan, nanatili silang umaasa at matatag sa kanilang pananampalataya.

       Isang araw, dumating ang balita mula kay Aileen, pinsan ni Jonna na isang solong ina. Nahihirapan si Aileen sa buhay matapos mawalan ng trabaho. Mayroon siyang tatlong buwang gulang na anak na si Micah, ngunit dahil sa hirap ng sitwasyon, kinailangan niyang mag-abroad upang makahanap ng mas magandang kinabukasan.

      “Hindi ko alam kung paano ko kakayanin ito, Ate Jonna,” umiiyak na pahayag ni Aileen. “Mahal ko si Micah, pero hindi ko siya madadala sa buhay na haharapin ko. Baka pwedeng kayo muna ang mag-alaga sa kanya?”

       Nagkatinginan sina Jonna at Jay-ar. Matagal na nilang pinag-usapan ang posibilidad ng pag-ampon, ngunit hindi nila inaasahan na ito’y darating mula mismo sa kanilang pamilya. “Mahal, baka ito na ang sagot sa ating mga dasal,” wika ni Jay-ar.

      Nagpasya ang mag-asawa na ampunin si Micah. Sa pagdating ng bata, tila nagkaroon ng bagong liwanag sa kanilang tahanan. Si Jonna, na madalas nalulumbay, ay muling ngumiti, at si Jay-ar ay naging masipag at masigasig sa trabaho upang masigurong walang kakulangan sa pangangailangan ni Micah.

      Habang lumalaki si Micah, lalong lumalim ang pagmamahal ng mag-asawa sa kanya. Tinuruan nila itong maglakad, magsalita, at unti-unting kilalanin ang mundo. Ikinuwento rin nila ang kwento ng kanilang buhay. “Micah, hindi ikaw isinilang ni Nanay Jonna, pero ikaw ang sagot sa aming mga panalangin. Ikaw ang aming milagro,” wika ni Jay-ar habang kinakarga ang bata.

      Sa piling ni Micah, tuluyang napuno ng saya ang kanilang pamilya. Hindi na nila naramdaman ang anumang kulang. Sa kabila ng mga pagsubok, napagtanto nilang ang pagiging magulang ay hindi lamang tungkol sa pagbibigay-buhay, kundi pati na rin sa pagbibigay ng walang kapantay na pagmamahal at pag-aaruga.

       Ngayon, sa kanilang mga dasal, wala nang kahilingan, kundi pasasalamat. “Panginoon, maraming salamat sa biyayang si Micah. Siya ang liwanag ng aming buhay,” palagi nilang wika. Ang mag-asawa at si Micah ay nabuhay nang masaya at kontento, puno ng pagmamahalan at pag-asa.