Bata pa lamang, mundo'y kay saya,
Walang alalahanin, takot, o kaba.
Sa araw-araw ay laro’t tawa,
Kasama ang mga kaibigang tunay at bata.
Sa ilalim ng araw, habulan sa damuhan,
Bawat hakbang, parang pakpak ng kalayaan.
Lupa’t langit ay tila abot-kamay,
Sa simpleng ligaya, tila walang humpay.
Ngayo'y matanda na, alaala’y bumabalik,
Sa kababata, sa mga larong kay init.
Kay sarap balikan, mga araw na payapa,
Na nagbigay kulay sa buhay na masigla.
Kahit magbago ang takbo ng panahon,
Bata sa puso'y hinding-hindi malilimot.
No comments:
Post a Comment